bio

Als dit de achterflap van mijn toekomstige boek was, zou hier met veel bombarie kunnen staan: 

Inge Marleen (1989) leefde vroeger zo in haar eigen fantasiewereld dat ze er pas achter kwam dat heksen echt bestaan toen ze twaalf was. Dat was het teken om de realiteit eens goed onder de loep te nemen, wat uitmondde in een toelating op de kunstacademie. Daar bleek dan weer dat de realiteit juist iets is wat níét bestaat. En om al die tegenstrijdigheden met elkaar te kunnen rijmen, besloot Inge schrijver te worden. Als haar schrijftijd op is, werkt ze als literair redacteur. Ze woont in Den Haag met haar Welshe vriend en haar hond Chuffy, van wie ze je met alle liefde een foto stuurt dus vraag daar gerust om. Of nee, nog beter, hier heb je er gewoon vast een:

Foto van Chuffy de hond

Maar omdat mijn boek nu nog maar een verzameling pixels is, kan ik net zo goed gewoon doen alsof ik dit zelf heb geschreven 😉

Kort verhaal lang: 

Hoe kan het dat we de wereld en elkaar begrijpen door taal? Dat vraag ik me letterlijk al jaren af. Na de kunstacademie besloot ik daarom Taalwetenschap te gaan studeren, maar spoiler: als je eenmaal in de dieptes van de taal duikt, kom je niet bovendrijven met antwoorden. Dan heb je alleen maar meer vragen.

Ik heb er inmiddels vrede mee dat ik het antwoord op mijn vraag waarschijnlijk nooit vind. Maar in zowel mijn schilderijen als mijn verhalen blíjf ik zoeken naar de onderliggende structuren van de taal. Misschien dat ik daarom ook wel redactiewerk ben gaan doen: als redacteur pel je een boek af tot je bij de essentie komt, de verhaalstructuur. En hé, dat rijmt in elk geval al op ‘taalstructuur’.

Ook als schrijver ben ik dagelijks verhalen aan het afpellen, alleen dan die van mezelf in plaats van die van anderen. Het pellen voelt bij mijn eigen verhalen meer als een worsteling dan een zoektocht, maar vreemd genoeg vind ik juist die worsteling het fijnste aan schrijven. Uiteindelijk valt de boel namelijk altijd op zijn plek – en dat gevoel, dat alles op z’n plek aan het vallen is, dat is waarom ik schrijf.

Ik werk en worstel op dit moment aan een historisch avonturenverhaal voor kinderen (10+), met een snufje fantasie, een riante portie natuur en zelfs een mespuntje kruidenleer. De werktitel: De alchemisten van Barlaken. Maar het zou ook zomaar Andere titel kunnen gaan heten – of Nog een andere titel. Dat weet ik pas als alles op z’n plek is gevallen.  

Ik heb een boek geschreven

6 andere dingen die je nog niet over me wist:

  1. Ik hou dus van vogels (zie: die schilderijen), en dan met name van het grensvlak tussen vogels en taal, zoals verzamelnamenDit is ook een tof artikel. Mijn lievelingsvogel is de bosuil.
  2. Ik heb jarenlang een denkbeeldig hondje gehad dat Georgie heette. (Chuffy is niet denkbeeldig, hoor. Zo’n leuk hondje zou ik nooit kunnen verzinnen.)
  3. Ik kan boekbinden!
  4. Marleen is niet mijn achternaam. Maar dat had je misschien al wel geraden. 
  5. Het liefst zou ik in een huisje in de Schotse Highlands wonen. Of in het bos.
  6. ‘Kerfuffle’ is wat mij betreft het coolste Engelse woord ooit. Mijn favoriete Nederlandse woord is ‘verdonkeremanen’. 

Heb jij ook een favoriet woord? Mail het me vooral, misschien krijgt ie wel een ereplaatsje in mijn boek.


Bij deze kunstenaars voel ik me thuis:

Anne Geene
David Robilliard
Hans Peter Feldmann
Anna & Bernard Blume
David Shrigley
Gilbert & George
Jenny Holzer
Ian Hamilton Finlay
Robert Smithson
Richard Long
Fiona Banner
Hanne Darboven
Bas Jan Ader
Sophie Calle
Ken Lum
Karen Kilimnik

En bij deze schrijvers:

Jorge Luis Borges
Sally Rooney
Hanna Bervoets
Chimamanda Ngozi Adichie
Rindert Kromhout
Arthur Japin
Toon Tellegen
Joke van Leeuwen
Max Porter
Zadie Smith
Arnon Grunberg
Samuel Beckett
Emily Fridlund
Lucas Rijneveld
Anjet Daanje


NIEUWS